میزان برداشت بلوبری در هکتار

بلوبری، این میوه‌ی خوش‌طعم و پرخاصیت، به یکی از محصولات محبوب باغداران تبدیل شده است. اما پرسش مهمی که ذهن بسیاری از کشاورزان را به خود مشغول کرده، این است که در هر هکتار چقدر بلوبری می‌توان برداشت کرد؟ پاسخ به این سؤال به عوامل متعددی بستگی دارد: از شرایط اقلیمی و نوع خاک گرفته تا روش آبیاری و نوع رقم بلوبری. در این مقاله، با بررسی دقیق عملکرد بلوبری در هکتار، آمار واقعی برداشت در ایران و راهکارهای افزایش بازده آشنا می‌شوید. اگر به دنبال اطلاعات معتبر و کاربردی در این زمینه هستید، پیشنهاد می‌کنیم حتماً سری به مجله دشت سرو بزنید؛ جایی که تخصص و تجربه در حوزه کشاورزی با زبان ساده در اختیارتان قرار می‌گیرد.

بلوبری چیست؟

بلوبری (Blueberry) گیاهی درختچه ای و خزان دار است که به خانواده Ericaceae و جنس Vaccinium تعلق دارد. این جنس شامل گونه های متعددی است که به دلیل میوه های خوراکی و خوش طعم شان مورد توجه قرار گرفته اند. بوته های بلوبری معمولاً چندساله هستند و اندازه آن ها بسته به گونه و رقم متفاوت است.

از ارقام پاکوتاه که حدود ۶۰ سانتی متر ارتفاع دارند تا ارقام پابلند که می توانند تا ۴ متر رشد کنند. برگ های این گیاه بیضوی و ساده بوده و به صورت متناوب روی ساقه ها قرار می گیرند. گل های بلوبری کوچک و به رنگ سفید یا صورتی کم رنگ هستند که به صورت خوشه ای ظاهر می شوند.

میوه بلوبری کوچک، گرد و به قطر ۵ تا ۱۶ میلی متر است و حاوی بذرهای ریز متعددی است. میوه ها در ابتدا سبز کم رنگ هستند، سپس به قرمز مایل به ارغوانی و در نهایت به رنگ بنفش مایل به سیاه در زمان رسیدن کامل تغییر رنگ می دهند. بلوبری رسیده دارای گوشت سفید مایل به سبز است و به دلیل غنی بودن از آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها و فیبر، ارزش غذایی بسیار بالایی دارد و به اشکال مختلف تازه، خشک شده، منجمد یا فرآوری شده مصرف می شود.

بلوبری میوه کدام کشور است؟

بلوبری اصالتاً بومی قاره آمریکای شمالی است. کشت تجاری این میوه برای اولین بار در سال ۱۹۱۶ میلادی در ایالات متحده آغاز شد و این کشور همچنان بزرگ ترین تولیدکننده بلوبری در جهان محسوب می شود.

بسیاری از ایالت های آمریکا به صورت تجاری به کشت بلوبری مشغول هستند و بخش عمده تولید این محصول در آمریکا تنها در چند ایالت اصلی متمرکز شده است. ایالت هایی مانند واشنگتن، میشیگان، جورجیا، اورگان و نیوجرسی از پیشتازان تولید بلوبری در ایالات متحده هستند.

اگرچه خاستگاه اصلی و مراکز عمده تولید بلوبری در آمریکای شمالی و جنوبی قرار دارند، اما به دلیل افزایش تقاضا و محبوبیت جهانی این میوه، پرورش آن در سراسر دنیا گسترش یافته است. گونه های اصلی که به صورت گسترده کشت می شوند شامل Vaccinium corymbosum (بلوبری پابلند) و Vaccinium angustifolium (بلوبری پاکوتاه) هستند که از نظر اقتصادی اهمیت فراوانی دارند و محصول آن ها به بازارهای مختلف جهان صادر می شود.

آشنایی با ارقام مختلف بلوبری

تنوع در ارقام بلوبری بسیار زیاد است و هر رقم ویژگی های خاص خود را از نظر سازگاری اقلیمی، زمان رسیدن میوه، اندازه، طعم، و پتانسیل برداشت دارد. انتخاب رقم مناسب یکی از مهم ترین تصمیمات در احداث مزرعه بلوبری است که به طور مستقیم بر موفقیت طرح و میزان عملکرد نهایی تاثیر می گذارد.

ارقام بلوبری را می توان بر اساس نیاز سرمایی (میزان ساعاتی که گیاه در دمای پایین تر از ۷ درجه سانتی گراد قرار می گیرد) به دسته های مختلفی تقسیم کرد که این نیاز سرمایی تعیین کننده سازگاری آن ها با مناطق مختلف جغرافیایی است. ارقام پابلند شمالی، پابلند جنوبی، رابیت آی و هاف هاب از جمله دسته بندی های اصلی هستند.

معرفی برخی ارقام محبوب و شناخته شده در دنیا شامل Aurora، Liberty، Bluejay، Duke، Elliott، Chandler، Legacy، Reka، Darrow، Jersey، Rubel و Spartan می شود. هر یک از این ارقام ممکن است در شرایط خاص محیطی و مدیریتی، عملکرد متفاوتی داشته باشند و انتخاب آن ها باید با توجه به شرایط آب و هوایی منطقه، نوع خاک و هدف از تولید (مصرف تازه خوری، فرآوری و …) صورت گیرد تا حداکثر برداشت ممکن حاصل شود.

شرایط کاشت بلوبری

موفقیت در کاشت و پرورش بلوبری به شدت به فراهم کردن شرایط محیطی ایده آل برای این گیاه وابسته است. بلوبری گیاهی است که نیازهای خاصی دارد و عدم توجه به این نیازها می تواند منجر به کاهش رشد، ضعف گیاه و افت شدید برداشت شود.

از مهم ترین عوامل محیطی که بر رشد و باردهی بلوبری تاثیر می گذارند می توان به نوع خاک، میزان نور دریافتی و رژیم آبیاری اشاره کرد. همچنین، در نظر گرفتن نیاز سرمایی رقم انتخابی و فراهم کردن شرایط گرده افشانی مناسب نیز برای تولید میوه ضروری است. رعایت دقیق این شرایط، پایه ای محکم برای دستیابی به عملکرد بالا در واحد هکتار فراهم می کند.

بلوبری ها به طور کلی گیاهان مقاومی هستند، اما برای رشد مطلوب و حداکثر برداشت، باید بهترین شرایط ممکن برای آن ها فراهم شود. این شامل آماده سازی صحیح زمین قبل از کاشت، انتخاب مکان مناسب با نور کافی و دسترسی به آب با کیفیت است. در ادامه به تفصیل به برخی از این شرایط کلیدی می پردازیم تا درک بهتری از نیازهای این گیاه ارزشمند حاصل شود.

خاک مناسب برای کاشت بلوبری

یکی از حیاتی ترین فاکتورها برای موفقیت در کاشت بلوبری، فراهم کردن خاک مناسب است. بلوبری گیاهی اسیددوست است، به این معنی که برای جذب عناصر غذایی و رشد مطلوب، به خاکی با pH پایین نیاز دارد. محدوده pH ایده آل برای کاشت بلوبری بین ۴.۵ تا ۴.۸ است. اگر pH خاک بالاتر از این محدوده باشد، گیاه نمی تواند آهن و سایر عناصر ضروری را به خوبی جذب کند که این موضوع منجر به زردی برگ ها (کلروز) و ضعف عمومی گیاه می شود.

علاوه بر pH، خاک باید دارای زهکشی مناسبی باشد. ریشه های بلوبری به غرقابی حساس هستند و خاک های سنگین یا فشرده که آب را در خود نگه می دارند، برای این گیاه مناسب نیستند. بافت خاک باید سبک و قابل نفوذ باشد تا ریشه ها بتوانند به راحتی در آن گسترش یابند و تهویه مناسبی برقرار باشد. افزودن مواد آلی مانند پیت ماس، کمپوست یا خاک اره پوسیده به خاک، به بهبود ساختار، زهکشی و ظرفیت نگهداری رطوبت خاک کمک می کند و محیط مناسبی برای رشد ریشه های بلوبری فراهم می آورد.

خاک با pH اسیدی (۴.۵-۴.۸) و زهکشی عالی، سنگ بنای موفقیت در پرورش بلوبری و دستیابی به عملکرد بالا است.

در مواردی که pH خاک طبیعی منطقه بالا است، می توان از مخلوط های خاکی خاص یا اصلاح کننده ها برای اسیدی کردن خاک استفاده کرد. به عنوان مثال، محققان ترکیباتی مانند ۴۰ درصد کوکوپیت، ۴۰ درصد پیت ماس و ۲۰ درصد پرلیت را برای ایجاد بستر کشت اسیدی و با زهکشی خوب توصیه کرده اند. آماده سازی صحیح خاک قبل از کاشت، سرمایه گذاری مهمی برای اطمینان از سلامت و باردهی طولانی مدت بوته های بلوبری است.

آبیاری نهال بلوبری

آبیاری یکی دیگر از عوامل کلیدی در پرورش موفق بلوبری است. به دلیل سیستم ریشه ای کم عمق بلوبری که عمدتاً در عمق ۳۰ تا ۴۰ سانتی متری خاک قرار دارد، این گیاه نسبت به خشکی خاک بسیار حساس است و نیاز به رطوبت دائمی دارد، به خصوص در سال های اولیه کاشت و در طول فصل رشد و باردهی.

کمبود رطوبت می تواند به سرعت منجر به تنش خشکی در گیاه شده و رشد، عملکرد و کیفیت میوه را به شدت کاهش دهد. در موارد شدید، تنش خشکی می تواند باعث مرگ گیاه شود. بنابراین، آبیاری منظم و کافی، به ویژه در فصل تابستان که دما بالا است، برای حفظ سلامت گیاه و تضمین برداشت مناسب ضروری است.

نکته مهم دیگر در آبیاری نهال و بوته های بالغ بلوبری، توجه به pH آب است. استفاده از آب با pH بالا به مرور زمان می تواند pH خاک را افزایش داده و شرایط اسیدی لازم برای رشد گیاه را از بین ببرد. در صورت لزوم، باید آب آبیاری را نیز اسیدی کرد. استفاده از مالچ در اطراف بوته ها می تواند به حفظ رطوبت خاک، کاهش تبخیر و کنترل علف های هرز کمک کند. در عین حال، باید از آبیاری بیش از حد که منجر به غرقابی و پوسیدگی ریشه می شود، پرهیز کرد.

بهترین زمان کاشت بلوبری

انتخاب زمان کاشت مناسب برای نهال های بلوبری نقش مهمی در استقرار موفقیت آمیز آن ها و رشد اولیه دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل، اواخر زمستان یا اوایل بهار، قبل از بیدار شدن گیاهان و شروع رشد فعال، به عنوان بهترین زمان برای کاشت نهال بلوبری توصیه می شود.

کاشت در این دوره زمانی به ریشه ها فرصت می دهد تا قبل از گرم شدن هوا و شروع فصل رشد، در خاک مستقر شوند. در مناطق سردسیر که زمستان های بسیار سختی دارند، کاشت در اوایل بهار پس از رفع خطر یخبندان های شدید، گزینه مناسب تری است.

در محیط های کنترل شده مانند گلخانه، انعطاف پذیری بیشتری در تعیین زمان کاشت وجود دارد. در گلخانه، به شرط فراهم بودن نور و دمای مناسب، می توان بلوبری را در هر زمان از سال کاشت. با این حال، حتی در گلخانه نیز کاشت در اواخر زمستان یا اوایل بهار می تواند به گیاه کمک کند تا در شرایط نوری و دمایی به تدریج رو به افزایش، رشد اولیه قوی تری داشته باشد و برای فصل باردهی آماده شود.

روش تکثیر بلوبری

تکثیر بلوبری به روش های مختلفی انجام می شود که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. دو روش اصلی تکثیر این گیاه شامل کاشت بذر و کاشت قلمه است. انتخاب روش تکثیر می تواند بر سرعت رشد گیاه، یکنواختی صفات و زمان رسیدن به باردهی تجاری تاثیرگذار باشد.

تکثیر از طریق قلمه، به ویژه قلمه های چوب نرم یا نیمه رسیده، معمولاً به عنوان مطمئن ترین و متداول ترین روش تکثیر بلوبری شناخته می شود. این روش مزیت اصلی تطابق کامل گیاه جدید با گیاه مادری را دارد، به این معنی که صفات مطلوب رقم مورد نظر حفظ می شود. همچنین، گیاهان حاصل از قلمه معمولاً زودتر از گیاهان بذری به باردهی می رسند.

تکثیر از طریق بذر نیز امکان پذیر است، اما به صبر و دقت بیشتری نیاز دارد. گیاهان حاصل از بذر ممکن است صفاتی متفاوت با گیاه مادری داشته باشند (به دلیل تلاقی ژنتیکی) و دوره نونهالی آن ها طولانی تر است، به این معنی که زمان بیشتری طول می کشد تا شروع به تولید میوه با حجم تجاری کنند. با این حال، تکثیر بذری می تواند برای برنامه های اصلاح نبات و تولید ارقام جدید مورد استفاده قرار گیرد.

کاشت بذر بلوبری

پرورش بلوبری از بذر یک فرآیند نسبتاً طولانی است که نیازمند توجه به جزئیات خاصی برای دستیابی به جوانه زنی موفق است. یکی از مراحل حیاتی در کاشت بذر بلوبری، انجام فرآیند سرمادهی بذر یا استراتیفیکاسیون است. این کار به شکستن دوره خواب بذر و آماده سازی آن برای جوانه زنی کمک می کند.

برای سرمادهی بذر بلوبری، معمولاً توصیه می شود بذرها را به مدت حدود ۳ ماه در دمای پایین (حدود ۴ درجه سانتی گراد) در محیطی مرطوب نگهداری کرد. بهترین زمان برای انجام این کار، اواخر فصل زمستان است تا بذرها در اوایل بهار برای کاشت و جوانه زنی آماده باشند. پس از پایان دوره سرمادهی، بذرها آماده کاشت در بستر مناسب هستند.

بستر کاشت بذر باید سبک، اسیدی و با زهکشی خوب باشد. مخلوطی از پیت ماس خالص یا ترکیبی از پیت ماس و پرلیت برای این منظور مناسب است. بذرها باید در سینی های نشاء یا گلدان های کوچک کاشته شده و با لایه نازکی از بستر پوشانده شوند (حدود ۶ میلی متر). حفظ رطوبت بستر در طول دوره جوانه زنی که ممکن است ۶ تا ۱۲ هفته طول بکشد، بسیار مهم است. پس از رشد کافی گیاهچه ها، می توان آن ها را به زمین اصلی یا گلدان های بزرگتر منتقل کرد.

سرمادهی بذر بلوبری

سرمادهی بذر بلوبری یک مرحله ضروری برای تحریک جوانه زنی در بسیاری از ارقام این گیاه است. بذر بلوبری به طور طبیعی دارای یک دوره خواب است که برای شکستن آن نیاز به قرار گرفتن در معرض دمای پایین برای مدت زمان مشخصی دارد. این فرآیند در طبیعت با گذراندن فصل زمستان توسط بذرها انجام می شود و در کاشت مصنوعی باید شبیه سازی شود.

هدف اصلی از سرمادهی، فعال کردن فرآیندهای بیوشیمیایی درون بذر است که منجر به آماده شدن جنین برای رشد می شود. بدون سرمادهی مناسب، درصد جوانه زنی بذرها بسیار پایین خواهد بود یا اصلاً اتفاق نخواهد افتاد. مدت زمان و دمای دقیق سرمادهی ممکن است بسته به گونه یا رقم بلوبری کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی قرار دادن بذرها در دمای حدود ۴ درجه سانتی گراد (دمای یخچال) برای مدت ۹۰ روز توصیه می شود.

برای انجام سرمادهی، معمولاً بذرها را در محیطی مرطوب مانند پیت ماس مرطوب یا دستمال کاغذی مرطوب قرار داده و در یک کیسه پلاستیکی یا ظرف دربسته در یخچال نگهداری می کنند. مهم است که محیط در طول این دوره مرطوب بماند اما خیس نباشد تا از پوسیدگی بذرها جلوگیری شود. پس از اتمام دوره سرمادهی، بذرها آماده کاشت در بستر گرم تر برای جوانه زنی هستند.

کاشت قلمه بلوبری

کاشت قلمه بلوبری به عنوان یکی از مؤثرترین و سریع ترین روش های تکثیر این گیاه شناخته می شود. این روش به خصوص برای حفظ خصوصیات ژنتیکی ارقام مطلوب بسیار مناسب است، زیرا گیاه جدید دقیقاً مانند گیاه مادری خواهد بود. قلمه ها را می توان از انواع مختلف چوب گیاه تهیه کرد، اما قلمه های چوب نرم و نیمه رسیده معمولاً بالاترین میزان موفقیت را دارند.

قلمه های چوب نرم در اواخر بهار یا اوایل تابستان از شاخه های جوان و در حال رشد تهیه می شوند. قلمه های نیمه رسیده که کمی سخت تر هستند، در اواخر تابستان یا اوایل پاییز گرفته می شوند. طول قلمه معمولاً بین ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر است و باید حداقل ۲ تا ۳ گره (محل اتصال برگ به ساقه) داشته باشد. برگ های پایینی قلمه حذف شده و تنها چند برگ در قسمت بالای آن باقی می ماند تا تعرق کاهش یابد.

بستر ریشه زایی برای قلمه ها باید بسیار سبک، با زهکشی عالی و عاری از عوامل بیماری زا باشد. مخلوط پیت ماس و پرلیت به نسبت مساوی، بستر مناسبی فراهم می کند. استفاده از هورمون ریشه زایی (اُکسین) می تواند شانس موفقیت در ریشه زایی را افزایش دهد. قلمه ها در بستر کاشته شده و محیط باید مرطوب نگه داشته شود. پوشاندن سینی قلمه ها با نایلون یا قرار دادن آن ها در گلخانه با رطوبت بالا به حفظ شرایط ایده آل کمک می کند. ریشه زایی ممکن است چند ماه طول بکشد و پس از تشکیل ریشه های کافی، قلمه ها آماده انتقال به گلدان یا زمین اصلی هستند.

پرورش بلوبری در گلخانه

پرورش بلوبری در گلخانه به دلیل امکان کنترل دقیق عوامل محیطی، مزایای قابل توجهی نسبت به کشت در فضای باز دارد و می تواند به بهبود عملکرد و افزایش سودآوری کمک کند. در گلخانه می توان دما، رطوبت، نور و تهویه را به صورت بهینه تنظیم کرد که این امر منجر به رشد سالم تر گیاه و کاهش تنش های محیطی می شود.

یکی از مهم ترین مزایای پرورش گلخانه ای بلوبری، امکان افزایش دوره برداشت است. با کنترل دما و نور، می توان زمان گلدهی و رسیدن میوه را تنظیم کرد و در نتیجه، میوه را زودتر یا دیرتر از فصل طبیعی آن در فضای باز برداشت نمود. این موضوع می تواند دسترسی به بازارهای خارج از فصل را فراهم کرده و ارزش اقتصادی محصول را افزایش دهد.

در گلخانه، بلوبری را می توان هم در گلدان های بزرگ و هم به روش های کشت بدون خاک مانند هیدروپونیک پرورش داد. کشت در گلدان امکان جابجایی و مدیریت بهتر بوته ها را فراهم می کند، در حالی که سیستم های هیدروپونیک نیاز به خاک را از بین برده و کنترل دقیق تری بر تغذیه گیاه ارائه می دهند. پرورش بلوبری در گلخانه به خصوص در مناطقی که شرایط آب و هوایی برای کشت در فضای باز محدودکننده است، یک گزینه عالی محسوب می شود و می تواند به دستیابی به عملکرد بالا در واحد سطح کمک کند.

کاشت بلوبری در مناطق سردسیر

کاشت بلوبری در مناطق سردسیر چالش های خاص خود را دارد، اما غیرممکن نیست. موفقیت در این مناطق به انتخاب ارقام مناسب و فراهم کردن محافظت لازم در برابر سرما و یخبندان بستگی دارد. برخی از ارقام بلوبری، به ویژه ارقام پابلند شمالی، نیاز سرمایی بالاتری دارند و می توانند دمای پایین تر را تحمل کنند، اما حتی این ارقام نیز در زمستان های بسیار سخت نیاز به محافظت دارند.

یکی از راه های غلبه بر محدودیت های آب و هوایی در مناطق سردسیر، استفاده از روش پرورش گلخانه ای است. گلخانه محیط کنترل شده ای فراهم می کند که گیاهان را از دمای بسیار پایین و بادهای سرد محافظت می کند و امکان رشد و باردهی را فراهم می آورد. در فضای باز نیز می توان با استفاده از مالچ ضخیم در پای بوته ها، پوشاندن گیاهان جوان با پارچه های محافظ یا کاشت در مکان های پناه گرفته، از آن ها در برابر سرمای شدید محافظت کرد.

انتخاب محل کاشت با زهکشی مناسب نیز در مناطق سردسیر حیاتی است. خاک های اشباع از آب در زمستان می توانند باعث یخ زدگی و آسیب به ریشه ها شوند. بنابراین، آماده سازی بستر کاشت با زهکشی عالی و افزودن مواد آلی برای بهبود ساختار خاک اهمیت دوچندانی پیدا می کند. با برنامه ریزی دقیق و انتخاب ارقام مناسب، می توان حتی در مناطق سردسیر نیز به کاشت و پرورش موفقیت آمیز بلوبری دست یافت.

چه مدت طول می کشد تا بلوبری تولید میوه کند؟

تولید میوه در بلوبری فرآیندی است که به سن گیاه و روش تکثیر آن بستگی دارد. گیاهان بلوبری معمولاً در سال دوم پس از کاشت شروع به گلدهی و تولید مقداری میوه می کنند، اما این میزان برداشت در سال های اولیه بسیار کم است و ارزش تجاری قابل توجهی ندارد.

در سال اول پس از کاشت نهال، تمرکز اصلی گیاه بر استقرار سیستم ریشه ای قوی و رشد رویشی است. بسیاری از متخصصان توصیه می کنند که در دو سال اول پس از کاشت، گل های ظاهر شده بر روی بوته ها حذف شوند. این کار باعث می شود انرژی گیاه به جای تولید میوه، صرف رشد و تقویت ریشه ها و شاخسارها شود که این امر در بلندمدت منجر به بوته ای قوی تر و عملکرد بالاتر در سال های آتی خواهد شد.

حذف گل ها در دو سال اول کاشت بلوبری، اگرچه به نظر می رسد برداشت را به تعویق می اندازد، اما با تقویت ریشه و ساختار گیاه، زمینه را برای تولید میوه بیشتر و باکیفیت تر در سال های آینده فراهم می کند.

گیاهان بلوبری معمولاً پس از گذشت چند سال، به تدریج به پتانسیل باردهی کامل خود نزدیک می شوند. گیاهانی که از قلمه تکثیر شده اند ممکن است زودتر به باردهی تجاری برسند (معمولاً از سال سوم یا چهارم به بعد)، در حالی که گیاهان حاصل از کاشت بذر ممکن است ۶ تا ۷ سال یا حتی بیشتر طول بکشد تا به میزان قابل توجهی میوه تولید کنند. رسیدن به حداکثر عملکرد در واحد هکتار معمولاً پس از ۵ تا ۷ سال از کاشت نهال های قوی اتفاق می افتد.

عمر درخت بلوبری

عمر درخت بلوبری یا بهتر بگوییم بوته بلوبری، می تواند بسیار طولانی باشد، به خصوص اگر در شرایط مناسب کاشته شده و به خوبی مدیریت شود. با فراهم کردن خاک مناسب، آبیاری منظم، تغذیه کافی و هرس به موقع، بوته های بلوبری می توانند برای چندین دهه میوه تولید کنند.

ی بوته بلوبری، یعنی دوره ای که گیاه به صورت تجاری و با عملکرد بالا میوه تولید می کند، بسته به رقم، شرایط اقلیمی و سطح مدیریت مزرعه متفاوت است. در برخی مناطق و با ارقام خاص، عمر اقتصادی ممکن است بین ۸ تا ۱۰ سال باشد. اما با استفاده از برنامه های مدیریتی قوی شامل هرس جوان سازی، مدیریت آفات و بیماری ها و حفظ حاصلخیزی خاک، می توان این دوره را به طور قابل توجهی افزایش داد.

بسیاری از بوته های بلوبری با مدیریت مناسب و شرایط رشد ایده آل، پتانسیل این را دارند که ۴۰ تا ۵۰ سال یا حتی بیشتر زنده بمانند و به تولید میوه ادامه دهند. بنابراین، سرمایه گذاری اولیه برای آماده سازی صحیح زمین، انتخاب رقم مناسب و فراهم کردن شرایط رشد مطلوب، نه تنها بر عملکرد در سال های اولیه، بلکه بر طول عمر اقتصادی و سودآوری بلندمدت مزرعه بلوبری تاثیرگذار خواهد بود.

برداشت بلوبری

برداشت بلوبری معمولاً در اواسط تا اواخر فصل تابستان آغاز می شود و بسته به رقم و منطقه ممکن است تا اوایل پاییز نیز ادامه یابد. مهم ترین نشانه برای تعیین زمان برداشت، تغییر رنگ میوه از سبز به آبی یا بنفش تیره است. میوه بلوبری پس از چیده شدن فرآیند رسیدگی قابل توجهی ندارد (غیر فرازگراست)، بنابراین باید زمانی برداشت شود که کاملاً رسیده و شیرین شده باشد.

میوه رسیده بلوبری باید به راحتی با یک چرخش ملایم از ساقه جدا شود. اگر برای جدا کردن میوه نیاز به کشیدن یا فشار زیاد باشد، نشان دهنده این است که میوه هنوز به طور کامل نرسیده است. به دلیل اینکه میوه ها بر روی یک بوته به صورت همزمان نمی رسند، برداشت بلوبری به صورت تدریجی انجام می شود.

کشاورزان معمولاً هر چند روز یک بار (بسته به سرعت رسیدن میوه ها و شرایط آب و هوایی) به مزرعه مراجعه کرده و میوه های رسیده را جمع آوری می کنند. این دوره برداشت می تواند ۶ تا ۸ هفته یا حتی بیشتر طول بکشد. پرورش بلوبری در گلخانه می تواند با کنترل دما و نور، دوره برداشت را افزایش داده و امکان تولید در خارج از فصل طبیعی را فراهم کند. پس از برداشت، میوه ها باید به سرعت خنک شده و در دمای پایین (۰-۲ درجه سانتی گراد) و رطوبت بالا (۸۵-۹۰ درصد) نگهداری شوند تا کیفیت آن ها حفظ شود. مدیریت صحیح پس از برداشت نیز بر کیفیت نهایی محصول و قابلیت فروش آن تاثیرگذار است.

 

سوالات متداول

چه عواملی بر میزان برداشت بلوبری تاثیر دارد؟

میزان برداشت بلوبری تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله رقم انتخابی، شرایط آب و هوایی منطقه، کیفیت خاک و آبیاری، برنامه کودهی و تغذیه، مدیریت آفات و بیماری ها و همچنین سن بوته ها قرار دارد. هرچه شرایط محیطی و مدیریت مزرعه بهینه تر باشد، عملکرد در واحد هکتار بالاتر خواهد بود.

بهترین ارقام بلوبری برای برداشت بالا کدامند؟

انتخاب بهترین ارقام بلوبری برای برداشت بالا به شدت به منطقه جغرافیایی و شرایط اقلیمی آن بستگی دارد. ارقام پابلند شمالی مانند Duke و Bluecrop در مناطق با نیاز سرمایی بالا و ارقام پابلند جنوبی یا رابیت آی در مناطق گرمتر با نیاز سرمایی کمتر، می توانند عملکرد خوبی داشته باشند. مشورت با متخصصان محلی برای انتخاب رقم مناسب منطقه شما ضروری است.

زمان برداشت بلوبری چه موقع است؟

زمان برداشت بلوبری معمولاً از اواسط تابستان آغاز می شود و تا اواخر تابستان یا اوایل پاییز ادامه می یابد. میوه ها زمانی آماده برداشت هستند که کاملاً آبی یا بنفش تیره شده و به راحتی از ساقه جدا شوند. به دلیل رسیدن تدریجی میوه ها، برداشت در چندین نوبت و طی چند هفته انجام می شود.

اولین برداشت بلوبری چند سال بعد از کاشت است؟

اولین برداشت بلوبری معمولاً در سال دوم یا سوم پس از کاشت نهال رخ می دهد، اما این عملکرد اولیه بسیار کم است. بوته ها از سال سوم یا چهارم به تدریج وارد مرحله باردهی تجاری می شوند و رسیدن به عملکرد کامل و حداکثر برداشت در واحد هکتار معمولاً ۵ تا ۷ سال پس از کاشت طول می کشد.